حال من بی تو

نمیدانی ... نمیدانی چگونه روز و شب هایم را بی تو میگذرانم

نمیدانی از وقتی که رفتی خانه دلم به چه غم کده ای تبدیل شده

تمام حرف هایم تلخ، با قلبی شکسته، با حرف های ناگفته که روی هم جمع شده

حال بغض گلویم را گرفته میخواهم آن را بشکنم شاید کمی آرام بگیرد دلم

از کجا شروعیش کنم که هر کلمه از کلمه دیگر دردناک تر است برایم

بگذار از شب ها شروع کنم ...

چه شب هایی که من از فکر و خیالت به سپیده ی صبح سلام کردم

چشم هایم را روی هم که میگذاشتم تو را رو به رویم میدیدم و حرف و حرف و حرف ...

اما وقتی چشمانم را باز میکردم به جز سیاهی هیچ جیز دگری نبود که نبود

فقط من بودم و سیاهی شب و با چشمانی خیس از اشک

به خود می گفتم آیا او هم به فکر من هست مرا کمی دوست دارد ... ؟

هر  شب از شب فبل سختتر برایم میگذشت ...

شب هایم اینگونه میگذشت روزهایم بدتر از این ها ...

 باران پاییزی

باران پاییزی ببار، ببار شاید کمی از غم هایم را بشویی و با خود ببری

ببار که من هم با اشک هایم همراهیت خواهم کرد

ببار که عاشق قدم زدن زیر بارانم بدونه چتر ...

ببار باران تا کسی اشک هایم را نبیند تا که نپرسد چرا چشمانت مثل باران است

چون جوابی برایشان ندارم آخر چه بگویم که هر چه بگویم برمیگردد به یک نفر

آن کس که رفت و برای همیشه آسمان چشمانم را ابری کرد ...

آن یک نفر مثل خورشید بود برایم، ستاره شب هایم بود برایم

نیازی پر از شور و حال بود یرایم ...

اما چه فایده که او رفت و فقط به فکر خودش بود ...

ببار باران که با باریدنت هزاران را خوش میکنی

اما اشک های من کی را میتواند خوش کند ... ؟

ببار باران که آخر تو بند میایی اما اشک های من ادامه دارد ...

ترشحات خوبی هایت
به سنگین ترین نقطه قلبم رسیده است
سبک تر شده ام حالا،مثل پروانه
استشهاد سلولهای بدنم گواهی میدهد
به بیکران شدن روحم در انزوای جسمت
من در ترانه های تو غرق شده ام
جنگ دست و پایم بی فایده است
وقتی روحم را از چنگم در اورده ای
من با تو زنده ام یا مرده ؟

از اعماق رویاهایم ،فریادهایم را سکوت میکنم
تا در حقیقت بمیرد این جسد متحرک
 میان اینهمه دروغ های واقعی
زیر آوارهای باران مانده ام با چتر آهنی
 میشوید خوبی هایم ،را نمیبرد پلیدیهایم را ،
بس که سنگین شده ام سیل ها هم طرفم نمی آیند
بی تو من اینم نه کمتر نه بیشتر

سلام دوستان

نویسنده میخام برای وبلاگ

اگه کسی میتونه بهم کمک کنه تو نظرات

بهم بگه ،ممنون

طناب دار جلو چشام

یه چهار پایه چوبی کهنه میرقصه زیر پاهام

رفیقام قاطی دشمنام،

نمیشه تشخیص دادشون از هم

مثل ضربه هایی که زده بودم

نا منظم و پشت سر هم

میاد جلو یه نفر با یه پارچه رو سر

یه ادم ترسو که داره فکرای زیادی توی سر

نگاهش قفل تو چشام

خالی میشه زیر پاهام

یکم سر و صدا

تــــــــــــــــــــمــــــــــــــــــــــــــام

سلام به همگی ،دوستان یه چت روم ساده برای وب گذاشتم

امیدوارم استفاده کنید و لذت ببرید ،بالای صفحه وبلاگ میتونید ببینیدش.

دوست دار شما جواد پناهی

و رویای ما به حقیقت پیوست ، قلبهای ما به هم پیوست و زندگی آغاز شد…
به تو رسیدم در اوج آسمان عشق ، این بود قصه ی من و تو و سرنوشت….
تو آمدی و دنیا مال من شد ، همه ی انتظار و دلتنگی ها و غصه ها تمام شد
تو آمدی و عشق آمد و پیوند ما در کتاب عشق ثبت شد….
باور نداشتم مال من شده ای ، لحظه ای به خودم آمدم و دیدم همه زندگی ام شده ای
عشق معجزه نیست ، حقیقتیست در قلب ها که پنهان است
به پاکی عشق ، به لطافت با تو بودن و ما با هم آمده ایم که به همه ثابت کنیم معنای عشق واقعی را….
تو همانی که من میخواستم ، مثل تو کسی در دنیا نیست برایم ، مثل تو هیچگاه نیامد و نمی آید و نخواهد آمد ، تو اولین و آخرینی برایم….
و با عشق پرواز میکنیم ، میرویم به جایی که تنها آرامش باشد در بینمان، تا در یک سکوت عاشقانه و در اوج آرامش بدون هیچ غمی در آغوشت آرام بگیرم !
اینبار سکوت زیباست، چون درونش یک عالمه حرفهاست ، حرفهایی در دلهای من و تو ، که هم تو میدانی راز دلم را و هم من میدانم راز درونت را…
و من ثابت کردم عشق هست ، تو همیشه هستی ، و روزی میرسد که ثابت خواهم کرد از عشقت خواهم مرد….
و من و تو همسفران عشقیم تا ابد ، این احساسم همیشه در قلبت بماند….

این مطلب از سایت  دفتر عشق کپی شده

ایـن روزهــا....
دروغ گفتــــن را خــــــوب یـاد گرفتــــــــــه ام
حــال مـ ــن خــــــــوب است
خــوبِ خــوب
فقـط زیــــاد تا قسمتــی هــــوای دلــ ــم طوفــــانی
همــراه با غبـــارهـای خستگـــــــــــــی ست
و فکـر مـی کنـــم
ایـن روزهـــا...
خــدا هـم از حـــرف هـای تکـــ ــراری مــ ــن خستـــه است
چـه حــس مشتـرکـــی داریــم مــ ــن و خـــدا
او...
از حــرف هـای تکـــ ـــراری مــن خستـــه است
و مـــن...
از تکـــ ــرار غـــــم انگیــز روزهــــایم...